Opis Proizvoda
Liutprand iz Kremone
Prevod sa latinskog: Dejan Acović
Broj strana: 80
Povez: Broširan povez sa klapnom
Godina izdanja: 2017.
ISBN: 978-86-6435-079-2
Dok je car kao neko gmizavo čudovište prilazio, pevači udariše u laskavo pojanje: Pogledajte kako se diže jutarnja zvezda, kako sviće rumena Zora; u njegovom pogledu sjaje se zraci sunca, on će doneti propast Saracenima, Nićifor, vladar; a zatim: Mnogaja ljeta caru Nićiforu! Obožavajte ga, narode, pognite glave jedino pred njim!
Mnogo bi više odgovaralo istini da su pevali ovako: Dođi pepelu od crnog ugljena, budalino, ženetino matora, šumski đavole, seljačino, klozetaro, kozja nogačo, rogonjo, geljavče, prostačino, varvarine, kuštravče, kavgadžijo, Kapadočanine!
O Autoru
Liutprand (oko 920–972), longobardski istoričar, državnik i episkop severnoitalijanske Kremone, ostavio nam je dragocene izvešaje o svoje dve ambasadorske misije na vizantijskom dvoru sredinom X veka. Izveštaj o prvom poslanstvu iz 949. godine, u službi Berengara II, kralja Italije (950–959), daje oduševljen opis dvora Konstantina VII Porfirogenita (913–959) i impresivnih carskih obreda u veličanstvenoj Velikoj palati. Opis drugog poslanstva, pak, dvadeset godina kasnije, sasvim je drugačijeg karaktera. Zbog neuspele misije ugovoranja braka između vizantijske princeze i sina nemačkog cara Otona I Velikog (962–973), u čijoj je službi u to vreme bio, kao i surevnjivosti i poniženja koje je doživljavao od cara Nićifora Foke (963–969) zbog simboličkih, a i konkretnih teritorijalnih pretenzija cara Otona I na vizantijske teritorije u južnoj Italiji, njegov izveštaj je zajedljiv, osvetoljubiv i danas se smatra jednim od prvih antivizantijskih spisa na Zapadu. Sve u svemu, reč je o prvorazrednim istorijskim izvorima, književnog stila, bez kojih bi naše znanje o Vizantiji i Konstantinopolju bilo mnogo siromašnije.
„Odnos između dva poslanstva izvanredan je po tome što, kroz radikalnu suprotnost između njih, nakon divljenja koje je osetio za vreme prvog i odbojnosti koja je proistekla iz drugog, ona gotovo sama po sebi odslikavaju pomešana osećanja oduševljenja i gnušanja koja je Zapad gajio vekovima prema istočnom svetu.“
Sandrin Leru, „Liutprand i njegovo vreme“
