Hans-Georg Bek (Hans-Georg Beck) je rođen 1910. u Bavarskoj. Studirao je filozofiju, teologiju i vizantinologiju u Rimu i Minhenu. Od 1960. do penzionisanja 1975. godine, držao je Katedru vizantinologije na Univerzitetu u Minhenu, na koju je došao na mesto Franca Delgera (Franz Dölger, 1891–1968). Bio je dugodišnji urednik najstarijeg vizantinološkog časopisa Byzantinische Zeitschrift i jedan od izdavača berlinske serije izvora Corpus Fontium Historiae Byzantinae. Od 1962. je bio redovni član Bavarske akademije nauka, kao i počasni član akademija nauka u Beču, Atini, Londonu i Briselu.
Među njegova najpoznatija dela spada monumentalna studija Crkva i teološka književnost u „Vizantijskom carstvu“ (1959) i „Istorija vizantijske narodne književnosti“ (1971). Objavio je i niz radova posvećenih vizantijskoj državi i društvu. Kod nas su mu objavljene knjige „Vizantijski milenijum“ (1998) i „Putevi vizantijske književnosti“ (1967).
„Vizantijski erotikon“ je jedno od poslednjih Bekovih dela i među prvima koja se bave rodom i seksualnošću u vizantijskoj svakodnevici, književnosti, etici i teologiji. Hans-Georg Bek je mladost proveo kao monah (od 1929. do 1944. je bio benediktinac), što je takođe, smatramo, doprinelo temeljnijem razumevanju glavne problematike ovog dela.
Umro je 1999. u Minhenu. I danas uživa ugled jednog od najcenjenijih i najplodnijih vizantinologa 20. veka.