Lucije Anej Seneka (Lucius Annaeus Seneca) rođen je ca 1. g. n. e. u Kordobi, tadašnjoj prestonici rimske provincije Betike. Potiče iz imućne porodice, a otac mu je bio glasoviti retor. Seneka stiče široko obrazovanje u Rimu. Nakon dužeg boravka u Egiptu zbog ugroženog zdravlja, 31. g. n. e. postaje kvestor i izlazi na glas za vladavine cara Tiberija. Nakon Tiberijeve smrti, carev naslednik Klaudije šalje Seneku u osmogodišnje izgnanstvo na Korziku. Nastavi sa čitanjem Lucije Anej Seneka
Epiktet je rođen oko 50. g. n. e. u Jerapolju u Frigiji (Mala Azija), a umro oko 135. g. u Nikopolju u Epiru. Pored Marka Aurelija, najznačajniji je predstavnik stoicizma u 2. veku nove ere, dominatnog filozofskog pravca tog doba, čiji se uticaj osećao kako u hrišćanstvu tako i u modernoj filozofiji. Rođen je kao rob, ali biva oslobođen i uspeva da umakne gospodaru poznatom po okrutnosti. Nastavi sa čitanjem Epiktet
Sporno je da li je Homer ikada živeo. Nemamo pouzdanih svedočanstava o njegovom životu, imamo samo naknadne legende. Tvorac Ilijade i Odiseje navodno je živeo u 8. veku p. n. e. u jonskoj Grčkoj, uskom pojasu maloazijske obale u današnjoj Turskoj. Kažu da je bio slep, no taj mu je nedostatak verovatno pripisivan prema slepom pevaču Demodoku iz Odiseje. Za njegov rodni grad slovi Smirna, današnji Izmir. Umro je verovatno na ostrvu Iosu. Nastavi sa čitanjem Homer
Plutarh (Πλούταρχος) je rođen 45. g. p. e. u gradu Heroneji, severoistočno od Delfa. Potiče iz vrlo ugledne, imućne porodice koja se prilježno zalagala za zaokruženo obrazovanje sinova koji su učili u Atini. Plutarh tu dolazi u dodir sa Epikurovom filozofijom, ali se nadalje okreće stoicima, filozofu Amoniju i naposletku Platonovoj filozofiji. Proučava egipatsku istoriju i religiju, o čemu svedoči njegov spis O obožavanju Izide i Ozirisa, kojim se nauka i danas služi. Nakon studija u Atini, ženi se Timoksenom, sa kojom živi u Heroneji. Nastavi sa čitanjem Plutarh
Lada Stevanović je rođena u Zagrebu 1974. godine. Odrasla je i školovala se u Beogradu gde je diplomirala na grupi za klasične nauke (Filozofski fakultet), a doktorirala je u Ljubljani na smeru za antropologiju antičkih svetova (Institutum Studiorum Humanitatis). Zaposlena je kao viša naučna saradnica u Etnografskom institutu SANU. Nastavi sa čitanjem Lada Stevanović
Mišel Fuko (Michel Foucault) rođen je 15. oktobra 1926. godine u gradu Poatjeu (Poitiers), gde od 1940. do 1945. pohađa gimnaziju. Od 1945. godine živi u Parizu i studira filozofiju i psihologiju na uglednoj École normale supérieure. Nakon završetka studija, od 1950. do 1955. godine na istom fakultetu predaje psihologiju, radeći povremeno kao asistent i na Univerzitetu u Lilu. Potom predaje u Švedskoj i Varšavi, da bi 1959/1960. bio direktor Francuskog instituta u Hamburgu. Nastavi sa čitanjem Mišel Fuko
Pol Ven (Paul Veyne, 1930–), francuski istoričar. Bavio se prevashodno istorijom i kulturom Rima, ali i teorijskim pitanjima vezanim za savremenu istoriografiju (njegov esej „Kako se piše istorija“ (1971) bio je naročito čitan i uticajan). Nastavi sa čitanjem Pol Ven
Idit Hamilton (1867–1963), severnoamerička klasična filološkinja, autorka brojnih dela i prevoditeljka. Studirala u Pensilvaniji, Lajpcigu i Minhenu, gde je bila prva žena postdiplomac. Slavu je stekla tek u 63. godini, objavivši „Grčki put“. Nastavi sa čitanjem Idit Hamilton
Pjer Ado (Pierre Hadot, 1922–2010), francuski filozof i istoričar ideja, profesor na Kolež de Fransu na Katedri za istoriju helenističke i rimske misli. Njegove uticajne studije o grčko-rimskoj filozofiji bacaju novo svetlo na filozofsku praksu, terminologiju i cilj antičke filozofije. Kod nas je prevedeno više njegovih dela: „Ne zaboravi da živiš. Gete i tradicija duhovnih vežbi“ (2009), „Šta je antička filozofija?“ (2010), „Filozofija kao način življenja“ (2011), „Duhovne vežbe i antička filozofija“ (2015), „Unutrašnja tvrđava. Uvod u delo Samom sebi Marka Aurelija“ (2016), objavljena u izdavačkoj kući Fedon.
Albrecht Dihle (Албрехт Диле) rođen je 1923. u Kasselu, u Nemačkoj. Studirao je klasičnu filologiju u Göttingenu i Freiburgu. Od 1958. je bio profesor u Kölnu, a od 1974. do penzionisanja u Heidelbergu. Bio je takođe gostujući profesor u Cambridgeu, Harvardu, Stanfordu i Princetonu. Objavio je veliki broj naučnih studija, među koje spadaju „Nastanak istorijske biografije“ („Die Entstehung der historischen Biographie“, 1987), „Teorija volje u klasičnoj antici („The Theory of Will in Classical Antiquity“, University of California Press, 1982), „Filozofija kao umeće življenja“ („Philosophie als Lebenskunst“, 1990), „Antika i Orijent“ („Antike und Orient“, 1984), „Istorija grčke književnosti“ („Griechische Literaturgeschichte“ 1967, 1991). Smatra se jednim od najuglednijih proučavalaca antičkog nasleđa u drugoj polovini 20. veka. Delo „Grci i stranci“ je prevedeno i na novogrčki („Οι Έλληνες και οι ξένοι“, 1998).
