Опис Производа
Indeks antičkih i srednjovekovnih imena
Broj strana: 92
Godina izdanja: 2024.
ISBN: 978-86-6435-230-7
Vizantijska retorika je tokom svoje istorije baštinila nasleđe druge sofistike, pokreta u mišljenju i književnosti koji traje od Avgustovog doba do kraja antičkog sveta. Unutar tog pokreta postoje velike varijacije, a u njegovoj kasnijoj istoriji on stoji rame uz rame sa hrišćanskom književnošću koja iz njega crpi inspiraciju. … Druga sofistika, zapravo, nema jasno određen kraj. Pre bi se moglo reći da se ona postepeno preliva u vizantijski književni svet. U retorici, kao i u drugim oblastima, jedva da je postojala svest o prekidu, tako korisnom za modernu analizu, između pozne antike i Vizantije. Upravo zato što je tradicija ostala živa, u Vizantiji se nikada nije razvila jedinstvena hrišćanska retorika, odvojena i različita od svojih sofističkih prethodnika. Promene unutar tog nasleđenog okvira bile su spore i ponekad suptilne, ali, uprkos tome, postoji jasan obrazac razvoja.
Džordž Kustas
Ti elementi ideologije koje su retori uvek iznova reprodukovali nesumnjivo su služili stabilizaciji političkog sistema. Postoji dobar politički razlog što je u svakoj reformi carigradskog visokog školstva za koju znamo retorika zauzimala značajno mesto. Pod Teodosijem II, 425. godine osnovano je osam katedri za retoriku, pet za grčku i tri za latinsku. I u reformama iz 863. i 1045. o retorici se dostojno vodilo računa. Država i crkva su bile vrlo zainteresovane za tradicionalno retorsko obrazovanje svojih funkcionera. Kao što su carske besede redovno sadržale više elemenata carske ideologije, tako su, recimo, inauguracioni govori patrijaršijskog sveštenstva služili idejnoj podršci crkvene hijerarhije.
Herbert Hunger
Ostaje pitanje: šta retorika kao takva znači za Vizantince? Verujem da se može odgovoriti da ona za njih znači „obrazovanje“, obrazovanje kao takvo. Oni su u pogledu toga učenici Isokrata, na koga se često pozivaju…
Hans-Georg Bek
Tri eseja istaknutih vizantologa, nastala gotovo istovremeno (1969, 1970. i 1972. g.), pružaju čvrst temelj za razumevanje porekla vizantijske retorike, njene važnosti i kulturnog i društvenog uticaja koji je vršila. Potonja istraživanja, nedostupna na srpskom jeziku, polaze od sličnih gledišta i premisa iznetih u njima.
